Poema Anabella
AMAR DA MANEIRA CORRECTA
Vexo algo que voa, que ven e va,
Que é ?
e o vento, que vai de aquí para alá
Ás veces me pregunto,
ás veces quixera,
que algunha vez,
alguén me quera
Cando vou chorar,
cando non poido máis,
acórdome de ti,
á que podo recordar,
pero non recordo nada,
nin siquera recordos,
terei ledicia por fóra, pero non teño nada,
teño sentimentos, teño momentos.
Buscarei a felicidade,
aínda que moi lonxe estei,
te recordarei,
e te amarei.
Sei que ti non me amas,
sei que ti non me queres,
Tranquila que non espero
a que ti me esperes.
Se ti es feliz,
eu tamén o son,
como canto mi amor, como canto mi canción.
Debíme decatado,
cando te tiña,
dentro de min,
había unha voz que me seguía,
que me perseguía...
Tranquila miña vida,
Tranquila meu amor,
se que eu sempre,
sei que ti tiñas razón
Eu aquí estou ben,
no ceo estou,
so perdóname,
de corazón.
No veñas por mi,
non veñas por nada,
só te pido,
que non estés enfadada.
Vexo algo que voa,
que ven e va.
Que é ?
E o vento que vai de aquí para alá.
Que é ?
E a brisa,
que xa non se pode respirar.
QUE É ???
E un bico,
que non vai rematar.
Será o aire,
será a brisa,
pero para min,
e outra sorrisa.
(A lúa e a nai vento )
Escrito por Anabella Madrigal Montilla 6ºB
No hay comentarios:
Publicar un comentario